Koprodukcja Teatru w Krakowie – im. Juliusza Słowackiego i Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego
Musical Katarzyny Szyngiery, Marcina Napiórkowskiego i Mirosława Wlekłego z muzyką Andrzeja „Webbera” Mikosza
Nagrody:
O!śnienia 2023 – nagroda w kategorii Teatr dla Katarzyny Szyngiery za reżyserię spektaklu „1989″,
XXIX Międzynarodowy Festiwal Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w Łodzi – tytuł najlepszego spektaklu dla „1989”. Główna nagroda publiczności,
Nagroda Teatralna Miasta Gdańska za 2022 rok dla Katarzyny Szyngiery,
Nagroda Specjalna Miasta Gdańska dla „1989”,
Honorowa Nagroda Teatralna Województwa Pomorskiego za Spektakl roku – „1989″ za nieszablonowe, żywiołowe i spójne przypomnienie pozytywnego mitu,
Plebiscyt “Pomorzanka Roku 2022” – I miejsca dla Katarzyny Szyngiery,
Marka Radia Kraków za 2022r. – nagroda dla „1989”,
Nagroda Specjalna „Splendor Gedanensis 2023” dla „1989” za wybitne osiągnięcia i dokonania na rzecz gdańskiej kultury,
Międzynarodowy Festiwal Teatralny „Kontakt” w Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu – nagroda Główna Województwa Kujawsko-Pomorskiego Piotra Całbeckiego dla „1989”,
29. Ogólnopolski Konkurs na wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej:
– „1989” finalistą I nagrody za spektakl,
– indywidualna nagroda aktorska dla Karoliny Kazoń i Magdaleny Osińskiej „1989″,
– nagroda w kategorii światło dla Pauliny Góral “1989”,
– nagroda w kategorii muzyka dla Andrzeja Mikosza “1989”;
Nagroda Specjalna “Teatru” Miesięcznika Teatr dla Twórców i Twórczyń “1989” za: „Za brawurową, zniuansowaną i opowiedzianą współczesnym językiem estetycznym interpretację wydarzeń z najnowszej historii Polski, których przywołanie staje się pytaniem o możliwość istnienia narodowej wspólnoty.”
Ogólnopolski Plebiscyt Musicalowy Premier Sezonu 2022/2023:
Laureat w kategorii „najlepsza piosenka musicalowa” z utworem „Ten tłum robi bum!”! Drugie miejsce zajął utwór „A co, jeśli wygramy”, trzecie miejsce „Danuta odbiera Nobla”,
Drugie miejsce w kategorii „Najlepsza premiera musicalowa,
Mateusz Bieryt zajął II miejsce w kategorii „Najlepszy aktor musicalowy”,
Drugie miejsce w kategorii “Najlepsza choreografia” dla Barbary Olech,
Trzecie miejsce w kategorii “Najlepsza reżyseria musicalowa” dla Katarzyny Szyngiery,
Nagroda Główna w konkursie Nagrody Teatralnej im. Stanisława Wyspiańskiego dla Aktorów i Twórców “1989”
Nagroda Specjalna Jury 16. Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego “Boska Komedia”
Wyróżnienia:
Tytuł Marki Radia Kraków – ‘1989’
Wyróżnienie im. Zygmunta Hübnera Złoty Prolog 2023 – dla Katarzyny Szyngiery – Twórca na początku drogi
*
Reżyseria: Katarzyna Szyngiera
Pomysł: Marcin Napiórkowski
Muzyka: Andrzej Mikosz – Webber
Scenariusz: Katarzyna Szyngiera, Marcin Napiórkowski, Mirosław Wlekły
Teksty piosenek i szkice linii wokalnych: Marcin Napiórkowski. Redakcja rapów i tekst utworu „Debata” i „Porozmawiajmy”: Patryk „Bober” Bobrek. Tekst utworu „Olo, game changer”: Patryk „Bober” Bobrek, Antoni Sztaba. Tekst utworu „A co jeśli wygramy?”: Adam „Łona” Zieliński. Partie wokalne: Mateusz Bieryt
Choreografia: Barbara Olech
Scenografia: Milena Czarnik
Kostiumy: Arek Ślesiński
Światło: Paulina Góral
Asystent reżyserki i choreografki: Wojciech Dolatowski
Asystentka kostiumografa: Daria Stefania Krawczyk
Konsultacje wokalne: Klaudia Rabiega
Inspicjent i asystent reżyserki: Bartłomiej Oskarbski
Producentki: Izabella Oleś i Melania Szymerowska
Aktorzy: Karolina Kazoń, Rafał Szumera, Katarzyna Zawiślak-Dolny / Agnieszka Kościelniak, Mateusz Bieryt, Magdalena Osińska, Marcin Czarnik, Daniel Malchar, Karolina Kamińska, Dominika Feiglewicz, Małgosia Majerska, Julia Latosińska, Rafał Dziwisz, Dominik Stroka, Antek Sztaba, Wojciech Dolatowski, Bartosz Bandura, Paulina Narożnik, Dasha Melekh
Zespół muzyczny: Piotr Bolanowski, Jasiek Kusek, Jarosław Pakuszyński, Wojciech Długosz
Fot. Dawid Linkowski
https://teatrwkrakowie.pl/spektakl/1989
*
TRAILER 1
*
TRAILER 2
*
“1989” to spektakl, jakiego jeszcze nie było: hiphopowy musical o Solidarności, baśń dla dorosłych oparta na faktach
JACEK TOMCZUK, NEWSWEEK
„„1989” to z dotychczasowych najlepszy polski musical […] Żywa i wibrująca w różnych stylistykach muzyka hip hopowca Andrzeja „Webbera” Mikosza jest dla mnie lepsza od pompatycznych produkcji brytyjskiego Webbera – Andrew Lloyda. To muzyczny kiler i nie mogę doczekać się płyty. Całość błyskotliwie wyreżyserowała Katarzyna Szyngiera, zaś scenariusz powstał w oparciu o wywiady z bohaterami, które przeprowadził również Mirosław Wlekły. […] Pierwszy polski musical „Metro” z 1991 r. w Nowym Jorku przepadł. Na „1989” będą jeździć pielgrzymki, jak kiedyś do Stoczni Gdańskiej. Może przyjedzie też ktoś z Broadwayu i West Endu.”
JACEK CIEŚLAK, RZECZPOSPOLITA
„Płakałam dwa razy podczas musicalu “1989”, a mnie do płaczu trzeba naprawdę zmusić”
Henryka Krzywonos-Strycharska
“Wybitny, porywający, wzruszający. Musical “1989” w Gdańskim Teatrze Szekspirowskim […] Natomiast samo wykonawstwo momentami odjęło mi mowę. Fakt, że aktorzy znakomitego skądinąd Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, którzy na co dzień nie mają do czynienia z formą musicalu ani hip-hopem, wznieśli się na takie wyżyny wokalne, zasługuje na najwyższe uznanie. W tym spektaklu nie ma słabych ról, a cały zespół wydaje się stworzony dla scen muzycznych.”
Katarzyna Fryc, Gazeta Wyborcza Trójmiasto
„To znakomite, pouczające przedstawienie, pamiętających tamte czasy może wzruszyć, a młodszych zainteresować najnowszą historią.”
Łukasz Rudziński, trójmiasto.pl
„Wałęsa, Kuroń i Frasyniuk oraz ich żony Danuta, Gajka i Krystyna jako bohaterowie teatralnego musicalu w rytmie hip-hop? “1989” to jest prawdziwy HiT, lepszy od książki Roszkowskiego o najnowszej historii Polski.”
SEBASTIAN ŁUPAK, WIRTUALNA POLSKA
„To się mogło nie udać. Ale się udało. W sobotni wieczór, 19 listopada, Gdańskim Teatrem Szekspirowskim zatrząsł musical <<1989>>. Młodość, energia i taniec rozsadzały scenę, na której rapowali m.in. Wałęsa i Frasyniuk…”
RYSZARDA WOJCIECHOWSKA, ZAWSZE POMORZE
“<<Zwyciężymy! Zwyciężymy!>> – skanduje widownia. Takiego musicalu jeszcze w Polsce nie było […] Szyngiera i jej współpracownicy łączą tu emocjonalne zaangażowanie w to, o czym mówią, ze świetnym wyczuciem formy, dystansem, świadomością gatunku. Niektóre sceny wymyślili wręcz rewelacyjnie. Pierwszy z brzegu przykład: telewizyjna debata Lecha Wałęsy i Alfreda Miodowicza, czyli szefów zdelegalizowanego oraz oficjalnego związku zawodowego, z 1988 roku, jako bitwa raperów.”
WITOLD MROZEK, GAZETA WYBORCZA
„Musical <<1989>> Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego i Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie to radosna, energetyczna opowieść o zbiorowym micie. Twórcy spektaklu bardzo umiejętnie odwołują się do pamięci kolektywnej i emocji społecznych. A zespół krakowskiego teatru, z Marcinem Czarnikiem na czele, porywa tłumy.”
AGATA OLSZEWSKA, GDAŃSK.PL
„Na widowni nie było Krystyny Frasyniuk, a jej historia to jeden z ważniejszych wątków w tym musicalu. To ona zapłaciła ogromną osobistą cenę za opozycyjną działalność (scena z próbą samobójczą jest jedną z tych, które wywołują w widzach graniczne emocje – Krystynę gra przejmująco Katarzyna Zawiślak-Dolny). Ta rola to hołd, jaki oddają jej twórcy spektaklu, wszystkim żonom i partnerkom opozycjonistów, poddanym ogromnej presji.”
MAŁGORZATA SKOWROŃSKA, GAZETA WYBORCZA KRAKÓW
Znakomite przedstawienie. Mądre i dowcipne. Z fantastycznym popisem wokalnym i tanecznym młodych aktorów z Teatru imienia Juliusza Słowackiego. Chwała reżyserce Katarzynie Szyngierze i twórcy muzyki Andrzejowi „Weberowi” Mikoszowi! Trzeba koniecznie to zobaczyć.
BARBARA SZCZEPUŁA, DZIENNIKARKA I PISARKA
„W tym spektaklu zagrało wszystko: talent, rzemiosło, sztuka, rozrywka i edukacja.”
ANETA KYZIOŁ, POLITYKA
“Od ostatniej soboty, za sprawą gorąco przyjętej premiery musicalu „1989″ Katarzyny Szyngiery w Teatrze Szekspirowskim, czasy przełomu mają całkiem nową ścieżkę dźwiękową w postaci wyrafinowanego hip-hopu.”
PRZEMYSŁAW GULDA, GAZETA WYBORCZA TRÓJMIASTO (w Zapowiedzi przyszłorocznego koncertu Scorpions w Gdańsku)
„W kilku miejscach aktorzy mnie zawstydzili. Rapowali teksty bardzo wyraźnie i szybko, zdałem sobie sprawę, że brakuje mi dykcji”
ADAM ZIELIŃSKI „ŁONA” W NEWSWEEKU
“Wybitne! Potrzebne, mądre, ważne i śmieszne w najlepszy sposób. TO JEST NAJLEPSZY MUSICAL, jaki widziałam w życiu. Dziękuję, Koledzy!”.
HELENA SUJECKA, aktorka
“Ten spektakl ma bardzo istotny wymiar artystyczny, ale i symboliczny też dlatego, że mam poczucie, że we współczesnym świecie, w tej brutalnej polityce, która w Polsce ma także bardzo dotykalny wymiar, kultura zaczyna przegrywać”.
DONALD TUSK, polityk
“Ależ to jest przepiękne jebnięcie. Wybitnie pozytywny mit, w pełnej krasie. Wszystkim, którzy maczali w tym cudeńku zdolne paluszki, kłaniam się w pas!!! Gorąco polecam!!! Brawo!!!”
CEZARY STUDNIAK, aktor, dyrektor artystyczny Przeglądu Piosenki Aktorskiej
Wspaniała, brawurowa, doskonale wyreżyserowana, zagrana, zatańczona, zaśpiewana rewia o powstaniu mitu Solidarności oraz stopniowemu rozczarowaniu prawdziwą naturą rzeczy. Do tego inteligentne teksty, rewelacyjna muzyka oraz świetne poczucie humoru i ta lekkość i błysk – sprezzatura- która charakteryzuje dzieła wybitne. […] To przedstawienie kompletne. Tego tematu nie da się już lepiej opowiedzieć. Zespół twórców 1989 stworzył dzieło ikoniczne, porównywalne chyba tylko z kultowym „Metrem” Janusza Józefowicza.
Wiesław Kowalski
Nie pamiętam spektaklu, który budziłby tyle emocji u widzów, wywoływał tak gwałtowne reakcje, wyzwalał szczery entuzjazm i głęboką aprobatę. Oklaskiwano każdą piosenkę, scenę, perfekcyjne wykonanie partii tanecznych. Gdy się skończył, owacje na stojąco bardzo długo nie gasły. Musical wygenerował ogromną energię. Czuło się jej wielką siłę, pozytywną moc. Niechętnie opuszczano widownię.
Ewa Bąk
Zdarzają się spektakle w teatru historii, gdy recenzent odkrywa, że widz w euforii! Niepotrzebne mu wtedy nasze wynurzenia, mętne interpretacje, pokrętne rojenia, analizy i tezy, mądre czy też głupie, Wypociny krytyka ma on bowiem w dupie! Świadom takich momentów recenzent przezorny, Jak mysz pod miotłą siedzi – cichy i pokorny. Kawę pyszną popija, posłodzoną miodem, jedność rzadką świętując z tym samym narodem, co się ich drogi często rozchodzą w ocenie teatralnych arcydzieł, widzianych na scenie. Ach! Co to był za wieczór, ach! co za boskie show, Do dziś mam w sercu szmery i niezłe we krwi flow! Tak i mnie się zdarzyło po tym musicalu,
Co – gdyby można było – szedłby dziś w Wersalu, Świadcząc przeciw francuskiej miłości do zbrodni, Że przewrót jest możliwy bez krwawych pochodni, Że opoką rewolty może być dziewczyna, Nie karabin, maczeta czy też gilotyna.
Tomasz Domagała
